“Casta Diva”

Casta Diva, 2023, 50x29cm, inox, μαρμάρινες ψηφίδες , ασημένιες ψηφίδες

Αφηγήτρια

Αφηγήτρια, 2019, 50χ110χ50εκ

Αφηγήτρια

Η ανθρώπινη ύπαρξη είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την έννοια του νερού. Ο άνθρωπος χρησιμοποίησε το νερό ως πηγή ζωής τόσο σε υπαρξιακό επίπεδο, για την ίδια του την επιβίωση, όσο σε πνευματικό επίπεδο, χρησιμοποιώντας τις ιδιότητες του νερού είτε για να φιλοσοφήσει, να διαλογιστεί, να συμβολίσει αφηρημένες έννοιες, είτε ως θεότητα, είτε ως δρόμο για την εξερεύνηση, την ελευθερία του πνεύματος και του σώματος . Στην παρούσα εργασία χρησιμοποιώ την πέτρα και το μέταλλο ως βασικά υλικά για να δηλώσω ένα δυναμικά ζωντανό περιβάλλον. Η φιγούρα του ανθρώπου και το υγρό περιβάλλον που απεικονίζεται αποτελούν ένα σώμα. Ο άνθρωπος εξαρτάται από το νερό, παράλληλα όμως είναι δικό του χρέος να διαφυλάξει την ποιότητα των υδάτων, εξασφαλίζοντας έτσι την επιβίωσή του.

Το νερό, οι θάλασσες, τα ποτάμια συνδέουν πολιτισμούς παράλληλα όμως οριοθετούν εδάφη. Το ποτάμι συνδέει ενώ ταυτόχρονα χωρίζει. Διακλαδώνεται σε μικρότερους παραποτάμους, δίνοντας ζωή στα εδάφη, κάνοντας  τα πιο εύφορα ή μολύνοντας τα αν έχει το ίδιο μολυνθεί. Γίνεται πηγή ζωής για τον άνθρωπο όταν συνυπάρχουμε αρμονικά, αλλά μετατρέπεται σε  μεγάλη απειλή αν εμποδίσουμε την ροή του και στηθούμε στη μέση της πορείας του.

Φυσική πέτρα, σμάλτα και μάρμαρο αποτελούν το μέσο της χρωματικής απόδοσης του θέματος δίχως να εστιάζουν στο όγκο. Οι ψηφίδες είναι ανεξάρτητα σχηματοποιημένα στοιχεία του έργου που μέσω του αρμού ταυτόχρονα ενοποιούνται και δημιουργούν γραμμές και φόρμες.  Η αδρή γραμμή ορίζει υλικά το φως, ως αποτέλεσμα των καθαρών χρωματικών αντιθέσεων, ενώ ο καθαρός αρμός προσδίδει στο έργο την αίσθηση της ροής και της δυναμικής της κίνησης.

Μέσα από τις εναλλαγές μικρών και μεγάλων σχημάτων αναπτύσσεται η σύνθεση σε μια αναζήτηση διερεύνησης του θέματος εκτός των ορίων του πλαισίου, όπου οι ψηφίδες αντανακλούν φως και διαμορφώνουν συμπλέγματα μεταβαλλόμενων σχέσεων ανάμεσα στο έργο και στο θεατή.

Σπουδή : μια βόλτα μια μάτια στην ιστορία, Χανιά 2018

Σπουδή : μια βόλτα μια μάτια στην ιστορία

Το παλιό λιμάνι των Χανίων αποτελεί το θεματικό πλαίσιο της εργασίας με θέμα: ‘ Σπουδή: μια βόλτα, μια μάτια στην ιστορία’ .  Αφορμή για αυτή τη δουλειά στάθηκε η ανάγκη να περιγράψω -με εικαστικό τρόπο- το βίωμα μου, αντικρίζοντας ταυτόχρονα αρχιτεκτονήματα, που αφορούν σε διαφορετικές χρονικές περιόδους, ενώ παράλληλα μαρτυρούν τους διαφορετικούς πολιτισμούς που πέρασαν  από αυτόν τον τόπο.

Το έργο ‘ Σπουδή: μια βόλτα, μια μάτια στην ιστορία’ αφορά σε μια  εγκατάσταση, που αναπτύσσεται σπειροειδώς και αποτελείται από τέσσερεις ανεξάρτητες εικόνες. Σε τρεις  από τις πλευρές  του έργου η σύνθεση αναφέρεται αντιστοίχως στο Φάρο στο Γυαλί τζαμί και στο Ναυτικό μουσείο, αρχιτεκτόνηματα που το κάθε ένα αποτελεί τοπόσημο για το παλιό λιμάνι των Χανίων, ενώ στην τέταρτη πλευρά δηλώνεται το άνοιγμα προς τη θάλασσα. Ο θεατής συμμετέχει στην διαδικασία ολοκλήρωσής του έργου.  Αφενός γίνεται δέκτης της συνομιλίας των διαφορετικών πολιτισμών, κινούμενος γύρω από το έργο, αφετέρου  το είδωλο του εμφανίζεται στα κάτοπτρα που καλύπτουν την έσω πλευρά της σπείρας, ορίζοντας ένα νοητό άξονα σύνδεσης του με την ιστορία του τόπου

Ψηφίδα κονίαμα και ατσάλι είναι τα υλικά από τα οποία κατασκευάστηκε το έργο ‘ Σπουδή: μια βόλτα, μια μάτια στην ιστορία’. Το ψηφιδωτό ως τέχνη, αλλά και ως τεχνική χρησιμοποιήθηκε γιατί ενισχύει εννοιολογικά το θέμα που διαπραγματευόμαστε, αφού ο αρμός ανάμεσα στις ψηφίδες έχει την ιδιότητα να τις ενώνει και ταυτόχρονα να τις διαχωρίζει, ενώ παράλληλα συμβάλλει στην δυναμική του σχεδίου. Το ατσάλι ως υλικό επιλέχθηκε διότι πέραν της αντοχής του έχει την ιδιότητα, μετά από επεξεργασία, να αντανακλά το είδωλό της μορφής του θεατή που μετέχει της δράσης, θέτοντας τον μέσω της αντανάκλασης, στο κέντρο της εγκατάστασης.

“ένα κομμάτι από ουρανό”

«ένα κομμάτι από ουρανό», 2020, 90χ190χ55εκ

Το εικαστικό έργο «ένα κομμάτι από ουρανό» διαπραγματεύεται τις έννοιες της κίνησης, των μεταβολών και της ανατροπής.

Επιχειρείται να  αποδοθεί η κίνηση, το ανάλαφρο και άϋλο του αιθέρα με τη σαφήνεια του μαρμάρου και την υλικότητα των σμάλτων, διερευνώντας το θέμα εντός και εκτός των ορίων του πλαισίου. Διαμορφώνοντας συμπλέγματα μεταβαλλόμενων σχέσεων ανάμεσα στο έργο και στο θεατή, καταδεικνύοντας ένα δυναμικά ζωντανό περιβάλλον.

Οι ψηφίδες από σμάλτο και μάρμαρο ως ανεξάρτητα σχηματοποιημένα στοιχεία του έργου, που ταυτόχρονα μέσω του αρμού ενοποιούνται, δημιουργούν γραμμές, σχήματα και φόρμες, ενώ αποτελούν το μέσο της χρωματικής απόδοσης του θέματος. Μεγαλώνουν, μικραίνουν, αλλάζουν χρώματα, δημιουργούν αντανακλάσεις, εντάσσονται στο σύνολο.

«πέτρα, φως, νερό»

“πέτρα, φως, νερό“, 2021, 70χ164χ55εκ

Η εικαστική πρόταση «πέτρα, φως, νερό» διαπραγματεύεται τις έννοιες της κίνησης, των μεταβολών και της ανατροπής.

Επιχειρείται να  αποδοθεί η κίνηση και η διαφάνεια του νερού, το ανάλαφρο και άϋλο του αιθέρα με την αδρότητα της πέτρας, τη σαφήνεια του μαρμάρου, τη υλικότητα των σμάλτων, διερευνώντας το θέμα εντός και εκτός των ορίων του πλαισίου. Διαμορφώνοντας συμπλέγματα μεταβαλλόμενων σχέσεων ανάμεσα στο έργο και στο θεατή, καταδεικνύοντας ένα δυναμικά ζωντανό περιβάλλον.

Η ψηφίδα από φυσική πέτρα, σμάλτο και μάρμαρο αφηγείται την περιπέτεια της, ενώ αποτελεί το μέσο της χρωματικής απόδοσης του θέματος. Μεγαλώνει, μικραίνει, αλλάζει χρώματα, δημιουργεί αντιθέσεις, εντάσσεται στο σύνολο.

Οι ψηφίδες ως ανεξάρτητα σχηματοποιημένα στοιχεία του έργου που ταυτόχρονα μέσω του αρμού ενοποιούνται δημιουργούν γραμμές, σχήματα και φόρμες.

 Το νερό, ως αφορμή και θέμα της εικαστικής πρότασης «πέτρα, φως, νερό» είναι διάφανο, ενώ χρωματίζεται από τα στοιχεία που υπάρχουν γύρω του, όπως οι έννοιες και οι ιδέες, αντανακλά το πλαίσιο που το περιβάλλει.

“πέτρα και νερό”

Χορός των δέντρων

Χορός των δέντρων

Χρησιμοποιώ την πέτρα, το χαρτί και το μέταλλο ως βασικά υλικά για να δηλώσω ένα δυναμικά ζωντανό περιβάλλον. Η φιγούρα του ανθρώπου και η συστάδα των δέντρων* είναι άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους, αποτελούν ένα σώμα. Τα δέντρα δημιουργούν ένα προστατευτικό κλοιό-χορό στη μέση του οποίου βρίσκεται ο άνθρωπος.

Σε μια σύνθεση που ορίζονται δύο άξονες με διαφορετική κατεύθυνση, από το κέντρο προς τα έξω και αντιστρόφως. Η μορφή του ανθρώπου αναλογίζεται το βάρος της ευθύνης που κουβαλάει, να διαφυλάξει την ύπαρξη του, αλλά να διασφαλίσει  και την ιστορία του, τον πολιτισμό του. Ο ανθρώπινη φιγούρα «στηρίζει» και στηρίζεται από τα δέντρα.

*(ελιά: σοφία, συκιά: σεξουαλικότητα, δρυς; μαγεία, μηλιά: ο καρπός του  καλού και του κακού, αμπέλι: χαρά ζωής, δάφνη: μαντεία)

Συνθέσεις